Zo, beste mensen. Aan het eind van deze column wordt ondergetekende door zijn schepper met een laatste muisklik naar de vergetelheid geschoten. Het is mooi geweest. Twintig jaar verzet tegen de verhuizing, commercialisering en sportieve neergang, uiteindelijk strijdend midden in het oog van de Fluwelen Revolutie. Ik bedoel, als de Verlosser je zelf gaat bellen, de onterecht verkozen nieuwe voorzitter laat weten je scherp in de gaten te houden, en je vanwege de loop der dingen medeverantwoordelijk bent voor de huidige posities van diverse figuren bij het Ajax van vandaag, dan mag je, ook al is dat maar voor heel weinigen zichtbaar, toch zeggen dat je er middenin zit... Maar hier stopt het, nu en definitief.
Het voetbalgedeelte staat er voor de nabije en verdere toekomst van Ajax heel goed voor. Er is alleen geen enkele garantie dat dat zo blijft. Belangrijke afspraken die zulks dienen te garanderen staan ter verankering niet op papier. Die liggen nog altijd slechts als te manipuleren boterzachte mondelinge afspraken puur in handen van het soort bewezen wanbestuurders die op ieder gewenst moment de handen ineen kunnen slaan om de hele boel weer hun eigen wending te geven en datgene waar jaren voor is gestreden en is opgebouwd in een paar maanden en weer voor lange jaren volledig naar de kloten te helpen.
Eerlijk is eerlijk, dat is mede het gevolg van een revolutie waar tijdens diverse belangrijke stappen niet zijn genomen. Wanneer je voor iedereen zichtbare rotte plekken tijdens het schoonmaakproces willens en wetens laat zitten, en daarnaast de visie waarlangs is afgesproken om langdurig en volledig mee te gaan werken niet kiezelhard en 100 % volledig laat vastleggen, dan geef je daarmee een garantie af voor toekomstige nieuwe ellende. Er liggen glasheldere plannen klaar voor Ajax, helemaal afgestemd op de visie-Cruijff, waarin een hele mooie toekomst verankerd ligt. Door officiële supportersverenigingen zelfs officieel aanbevolen, maar door de nieuwe Ajax-bestuurders pijlsnel en angstvallig onder in een lade geschoven, waarbij dezelfde supportersverenigingen een merkwaardige draai gemaakt hebben en er ook op geen enkele manier nog over reppen.
Jimmy heeft nu lang genoeg zonder voldoende resultaat gestreden vóór en gewezen óp het belang van een complete zuivering en dus een echt eerlijke frisse nieuwe schone Ajax-start. Wanneer je in je directe omgeving op gegeven moment echter alleen nog weerstand ondervind in je strijd, en je argumenten en toekomstvisie alleen nog afgedaan worden als gezeur en geschreeuw om het schreeuwen, dan wordt het tijd om in te gaan zien dat je geen revolutionair meer bent maar dat er buiten je gezichtsveld op je rug heel groot 'Don Quichotte' is gekalkt. En ik wil overal voor en tegen strijden maar niet tegen oud-Hollandse windmolens.
De conclusie is in feite dat je eigen onafhankelijkheid je uiteindelijk danig in de weg kan gaan zitten. Op een bepaald punt kom je toch weer te spreken en strijden met mensen die vrijwel allemaal enig achterliggend belang te verdedigen hebben. Zo werkt het nu eenmaal, vooral in het voetbal en in het bijzonder bij een magneet als Ajax. Dat geldt niet met name alleen voor Ajax-bestuurders, Ajax-directies of wat voor Ajax-professionals dan ook, maar voor eigenlijk iedereen die niet puur en alleen met zijn of haar hart aan de club verbonden is. En dus gaan op zeker moment exact dezelfde valse sentimenten en schimmigheden spelen als die waar je juist jaren tegen hebt gevochten. Dan is de cirkel rond. Einde weg. Dan staat daar ineens wéér die spreekwoordelijke bierkaai. Dan ligt daar plotseling wéér dat morsdode paard. En dan houdt het een keer op.
Wellicht dat Johan Cruijff op zekere dag toch echt door gaat pakken. Door zijn club te dwingen om zijn visie, die in feite gewoon de pure Ajax-visie is (en die vrijwel kant en klaar ligt te wachten om helder uitgewerkt door iedere stakeholder ondertekend te worden, teneinde Ajax een geweldige vlucht voorwaarts de geschiedenis in te laten nemen) strak en grondig laat verankeren in glasheldere papieren afspraken waarin competenties, te behalen doelen en fundamentele structuren alsmede juiste taakverdelingen voor de juiste posities, onwrikbaar vastgelegd worden. Voorlopig is dat op geen enkele manier echt goed geregeld.
Wat dus een oceaan aan ruimte schept voor allerlei repeterende onwelriekende zaken uit onwelriekende kokers. Waarvan een blijvend onveroordeelde en zonder logische gevolgen voor de verantwoordelijke(n) blijvende voordracht tot lid van Ajax van een voormalig ongelooflijk falend directielid en anti-Ajacied als Van der Aat, nog maar een heel klein voorbeeld is van de dagelijkse bestuurspraktijk. Die maar in weinig verschilt met de periode waarin een schertsfiguur als Jaakke (die niets meer of minder was dan de trekpop van de hypocriete en schijnheilige Michael van Praag) of de immer gevaarlijke Uri Coronel die de club aan gruzelementen bestuurden. Daarnaast blijft een groot rottend gezwel de aanwezigheid van Ajax op de beurs. Hoezeer dat ook ontkend of bestreden wordt, de beursnotering is een schier onneembare hindernis bij het grondig en blijvend gezond veranderen van structuren. Genoemde plannen onder in de bestuursladen voorzien ook hierin, vandaar wellicht dat steeds weer dezelfde 'doodskistnagels' zich tot op de dag van vandaag succesvol afzetten tegen het zwaar noodzakelijke einde van dit verziekende blok aan het Ajax-been.
Anyway, Jimmy wordt hierbij grondig ge-euthanaseerd. U en Ajax zullen het verder zonder hem moeten doen. Anoniem supporteren op vak 126 is wat rest voor zijn alter ego. Daar ligt gelukkig ook de kern van het Supporters-Hart, geen enkel probleem dus. Wie weet volgt er ooit nog eens een boekwerk, waarin de de hele Fluwelen Revolutie en alles wat vooraf ging door de ogen en via de beleving van ondergetekende openlijk en van A tot Z opgetekend worden. Dat zou een schokkende bestseller worden... maar tot die tijd:
See you, chanting on the stands,
Jimmy Hill.
The post Euthanasie appeared first on F-SIDE.