![sacchi]()
Op mijn stalen ros kegel ik de bocht door richting Herengracht en rij bijna een groepje vrouwelijke Spaanse toeristen aan die, zoals vrijwel elke toerist, de straat oversteken zonder na te denken. Wat Spaanse woorden begeleid met wat verontruste/ boze vrouwelijke blikken dwalen door de lucht. Really? Ik geef ze wat Amsterdamsche gastvrijheid in de vorm van een middelvinger en het woord puta en vervolg mijn weg. Elke “heldendaad” in welke vorm dan ook tegen de Spaanse furie moet beloond worden en ik onderscheid mezelf dan ook met een traktatie van koninklijk gehalte: een broodje haring. Ik beleef elke keer weer een moment van pure extase als ik op "het bankie" bij de bloemenmarkt een broodje haring mag verorberen. Kijkend naar de Munt en markt, de trams, de grachten, het geluid, de mensen. First class tijdverdrijf in een first class city. Halverwege het broodje spot ik wederom een groep Spaanse toeristen waarvan er minimaal 4 zichzelf hebben aangekleed met een Barcelona shirt of trui en 1 in een Real Madrid trainingspak? Een kleine vernauwing van de mondhoeken verraad mijn tegenwoordige antipathie ten opzichte van onze zuidelijke Europese medeburgers die zich verbonden voelen met deze Spaanse schuldendragers. De uren verstrijken en na een laatste bakkie pleur bij tante Sjaan is het tijd om mijn vooruit bestelde avondeten op te halen bij 5-sterren restaurant “de Gouden M”, om daarna in volledige vervoering aan de avond te beginnen. Echter het irritante temperament loze Spaanse voetbalgedeelte van vandaag is blijven hangen. De gedachten varen naar de kwesties over het hedendaagse “moderne voetbal” en alle randzaken daar omheen. Een avondje in het lokale voetbalarchief is het gevolg.
De oude Europese finale programma's worden tevoorschijn getoverd en ik staar naar een 4 -pagina sterk programmaboekje. De eerste Fairs-cup final, Chelsea ground London, 5 maart 1958, tussen de London Xl & Barcelona . Een slokkie koffie, een diepe zucht en een nare rilling / bijsmaak. Waar Nederland nog in de kinderschoenen van de voetbalwereld stond en menig voetballer / supporter geen flauw benul had hoe deze wereld in elkaar stak, waren Barcelona en Real Madrid al in de hoogste Europese regionen te vinden. Waar het balspelletje in ons vrij gezapig kikkerlandje puur volksvermaak was, was het bij dit soort clubs al decennia lang een strijd tot aan het hoogste politieke plafond. Geld en macht, hele volkeren werden destijds door de prestige strijd van de machthebbers aan voetbal onderworpen. Real was / is van Spanje en Barca van Catalonië, 2 tegenstrijdige clubs die in dezelfde competie spelen met tegenstrijdige politieke gedachtes (en dan hebben we het nog niet over Bilbao in Baskenland). Het is een bizarre, enigszins wonderbaarlijke geschiedenis en zeker een aanrader om je eigen daar eens in te verdiepen. De beginjaren van de Europa cup 1 werd gedomineerd door Real Madrid en de eerste 2 jaren van de Fairs cup, voorloper van de Europa league, was Barcelona de glorieuze winnaar (al neem ik de eerste 5 jaar Europa cup wel met een korrel zout!). De Real teamfoto's uit die periode zijn net als een familie portret van Ronaldo. Zogenaamd stoere mannen met hun pikzwarte haren achterover gekamd trots poserend in het vol “onschuld” maagdelijke witte shirt. Maar goed je voelt je eigen al gauw stoer en onoverwinnelijk als je de Spaanse machthebbers en het leger achter je hebt staan. Ik heb er maling aan, sterker nog, ik heb er een pleurishekel aan. Voetbal is voetbal en moet geen politieke achtergronden hebben / vertonen. Toen niet, nu niet, nooit niet! Barcelona is als tegenpool van Real niet anders geweest de afgelopen eeuw. Een ziekelijk politiek conflict achter de schermen en dat allemaal via een spel wat de naam voetbal draagt.
Het kijkcijferkanon Barca is tegenwoordig al helemaal zo'n in elkaar geschoven mega mediaproces met als 7e punt op de agenda: Voetbal. Alles is vredelievend en op het middenstand gezinsleven gericht. Een jarenlange mediastrijd om maar zo goed mogelijk voor de dag te komen lijkt zijn vruchten af te werpen maar wel met een achterliggende gedachte: “Geef je geld aan ons!”. Mensen zijn al gauw blind als er prestaties op het veld zijn, dan gaat de werkelijkheid in een mooi glazen potje en hoe meer er gewonnen wordt hoe donkerder het potje beschildert wordt . Corrupte constructies voor zeer jeugdige voetballers + familie, een schuldenlast waarmee ik Ajax zou kunnen afkopen van de beurs en van de laatste restanten cash maak ik een wereldreis naar Emmeloord, tja dit soort onderwerpen zullen niet de boventoon voeren tijdens een potje domino op de Ramblas .
Echter vergis u niet over hoe ik denk over geld in de sportwereld! Ik kan een met de hoed in de hand een diepe buiging maken als een club met de best betaalde spelers de cup met die klote oren wint maar dan wel met een 400 miljoen euro in de plus i.p.v. in de schuld. Ik zou echter niet willen zitten in een machtig groot stadion waar het publiek zich gedraagt alsof 't Gooi een achterstandswijk is, maar dat is mijn mening. En dus hoe langer ik erover nadenk des te uitgelater ik word. Heel langzaam heeft Ajax de afgelopen jaren een financiële voorsprong genomen op de rest van Europa zonder de hulp van een suikeroom uit een godvergeven oliestaat. We staan als 1 van de zeer weinige clubs in een rijke plus en in deze huidige tijd zegt dat zeer veel. Oke oke, ik ben het er mee eens dat het voetbal Ajax onwaardig is en dat er heel veel moet veranderen en SNEL! Want het trainingsveld is zo gevonden heren! Want inboeten qua niveau is voor mij onacceptabel als Ajaxsupporter zijnde. Men betaalt voor elke wedstrijd met een bepaald verwachtingspatroon en daar moeten de spelers en club aan voldoen en dus niet zoals vorig jaar tegen AZ met een veredeld B-team op de groene mat verschijnen omdat de bekerfinale niet de 1e prioriteit heeft. Wel heren trainers / bestuur: Een uitje naar die badkuip is voor mij vele malen belangrijker dan bijvoorbeeld een CL wedstrijd tegen een circusteam vanuit Milan. Ach, trainers en clubs hebben toch altijd al nonsens verhaaltjes klaar als de prestaties tegenvallen of als men achter de schermen al heeft besloten wat belangrijker is voor de club. Dan komen de termen als “leerproces” en “je moet het anders zien” tevoorschijn. Alleen al bij de gedachten eraan schieten mijn laatste grijze balharen richting de enkels. Sta je in het 1e van Ajax, dan moet je er staan en anders lekker een chocomelk halen bij de kantinejuffrouw op de toekomst. Ik heb nog steeds een naar gevoel bij de huidige constructie van de CL en eigenlijk heb ik de CL in deze vorm liever niet! De bescherming van dit soort “historisch belangrijke” clubs is mij te opvallend groot. De G8 moeten wel overleven anders is het gauw gedaan met minimaal 5 clubs daarvan met alle gevolgen van dien in het land van herkomst.
Maandenlang is de discussie er al, maar nu is het dan zover: dinsdag komt dan eindelijk Barca naar Mokum. Nu is het niet zo dat ik de CL wel omarm, verre van dat zelfs, maar ik verlang net zoals jullie ergens anders naar: een totale vernedering van arm Barca door rijk Ajax. Het borrelt bij me en dat betekend maar 1 ding: het gaat gebeuren! Spelers die voor ONS door het vuur gaan want zo hoort de volgorde te zijn! Het stadion zal dan weer vlammen voor de spelers, tot aan het bittere eind ongeacht wat de uitslag wordt. Dappere strijders fier en koen schalt door de ArenA en zelfs de eretribune staat te shaken van uitzinnigheid. De Spaanse inquisitie zal definitief tot een halt geroepen worden. Het wordt de clash van “nieuwbouw VS achterstallig onderhoud”. Het begin van een nieuw tijdperk, het begin van een 80 jarige oorlog tegen het moderne voetbal. Beware Europe! Ajax is coming and they are on the piss!
The post Spaanse inquisitie appeared first on F-SIDE.
